Święty Janie Nepomucenie - miej nas w opiece!

Stan zachowania rzeźby z Jodłowej.
Rzeźba drewniana, pełnoplastyczna, polichromowana, wykonana z jednego kloca drewna lipowego. Przedstawia Św. Jana Nepomucena w postawie stojącej w lekkim kontrapoście. W dłoniach trzyma krucyfiks i palmę - symbol męczeństwa. Ubrany jest w strój kapłański: czarną sutannę, na którą nałożona jest biała rokieta wykończona koronką.
Na wierzch narzucona jest czarna peleryna zawiązana pod brodą sznurem z ozdobnymi frędzlami. Na głowie czarny biret.
Wokół głowy Świętego jest, wykonana z metalu i pomalowana zieloną farbą, aureola z pięcioma gwiazdami symbolizującymi pięć cnót męczeńskich. Karnacja blado różowa, włosy i broda brązowe. Spod fałdów szat sutanny widoczne czubki butów. Postać umieszczona na prostej podstawie w kolorze szarym.
Dzieje rzeźby Jana Nepomucena z Jodłowej nie są do końca znane. W przeszłości kilka razy odnawiana, darzona kultem. Według tradycji ludowej Św. Jan Nepomucen chronił pola i zasiewy przed powodzią i suszą. Rzeźba znajdowała się za metalową kratą w niszy murowanej dzwonnicy, przy zabytkowym drewnianym kościele w Jodłowej. Prawdopodobnie, jest to pierwotne miejsce przeznaczenia rzeźby.
Dzwonnica datowana jest tak jak omawiana rzeźba na wiek XVIII, a nisza niewątpliwie przeznaczona jest na przedstawienie figuralne. Wspólne datowanie jest podstawą do stwierdzenia, że figura Jana Nepomucena mogła być przeznaczona do takiej ekspozycji.
Stan zachowania rzeźby jest bardzo zły. Drewno figury jest słabe, gdyż przez kilkaset lat rzeźba ulegała naturalnym procesom niszczenia, spowodowanymi różnymi czynnikami biologicznymi i fizykochemicznymi. Widoczne są pęknięcia drewna z przodu na prawej stronie figury i z tyłu na jej lewej stronie. Brakuje palca wskazującego w prawej ręce Świętego. Dolne partie rzeźby prawdopodobnie uległy zniszczeniu i podstawa została przekształcona podczas wcześniejszych reperacji - na jej wierzch dołożono deseczki, umocowane obecnie skorodowanymi gwoździami.
Rzeźba kilkakrotnie poddawana była próbom odnawiania. Ostatnie przemalowanie wykonane jest w technice olejnej. Jest to jednorodne przemalowanie bez jakichkolwiek wartości estetycznych i walorów artystycznych.
Stan zachowania polichromii jest tragiczny. Warstwy malarskie odpadają łuskami od drewna. Jest wiele pęcherzy i odspojeń. Warunki przechowywania figury nie były stabilne. Rzeźba była narażona na działanie czynników zewnętrznych takich jak zacinająca woda opadowa, zmiany wilgotności, skoki temperatur. Powodowało to niekontrolowaną pracę drewna, które kurczyło się i pęczniało. Doprowadziło to do tak znacznego odspojenia gruntów kredowo-klejowych i warstw malarskich.
Na podstawie wstępnych odkrywek stwierdzono obecność warstw pochodzących, z co najmniej czterech okresów historycznych. Pod trzema warstwami olejnych przemalowań ujawniono prawdopodobnie pierwotną polichromię wykonaną w technice temperowej na zaprawie kredowo klejowej: ugrowo-różowa karnacja, fioletowa gronostajowa peleryna z czerwoną podszewką i złoconymi frędzlami, niebieska sutanna, czarny biret, na białej rokiecie złocona koronka. Stan zachowania polichromii jest bardzo zły. Zaprawa pudruje się i warstwa malarska odpada od podłoża.
Również na krucyfiksie i palmie stwierdzono obecność polichromii na gruntach kredowo-klejowych.
Znajdująca się naokoło głowy Świętego metalowa aureola z pięcioma gwiazdami jest skorodowana. Pod zieloną warstwą farby olejnej ujawniono złocenie.