W biegu codziennego życia możemy nie dostrzec, że ten kolejny tydzień, który dzisiaj zaczynamy, jest „wielkim”, czyli wyjątkowym tygodniem. Wraz z Chrystusem rozpoczynamy dzisiaj Jego wielkotygodniową pielgrzymkę przez mękę i śmierć aż do celu, którym jest zmartwychwstanie i życie wieczne.
Spróbujmy uczynić ten tydzień „wielkim”, czyli szczególnym. Spróbujmy więcej czasu poświęcić dla Boga – na uczestnictwo we wszystkich celebracjach, na nawiedzenie ciemnicy i grobu Pańskiego, na osobistą modlitwę, na spowiedź – jeśli trzeba. Spróbujmy ograniczyć niepotrzebny hałas wokół siebie, który generuje telewizor, komputer, komórka. Spróbujmy wyruszyć w tę pielgrzymkę, zostawiając na chwilę swoją codzienność. Może dzięki temu wrócimy do niej trochę lepsi po przebyciu tej drogi? Cóż nam szkodzi spróbować?
Dlaczego to takie ważne? Dlaczego tak bardzo potrzebujemy tej wielkotygodniowej pielgrzymki? Bo w czasie tej wędrówki Chrystus przypomina nam o tym, co najważniejsze, a o czym usłyszeliśmy w dzisiejszej Ewangelii: że celem naszego życia jest życie wieczne; że ostatecznie chodzi o to, żeby oddać swojego ducha w ręce kochającego Ojca; że jedynie miłość się liczy; że cierpienie może mieć głęboki sens; że ci, którzy nas ranią, często nie wiedzą, co czynią; że każdy nasz grzech może być obmyty w Jego przenajświętszej krwi; że każdy z nas jest łotrem, którego Jezus przyjmuje do raju.
SANKTUARIUM DZIECIĄTKA JEZUS
WIELKI PONIEDZIAŁEK, WTOREK, ŚRODA – 18.00
Stajemy się – jak głosi hasło Roku Jubileuszowego – „pielgrzymami nadziei”. Ta pielgrzymka potrwa siedem dni i wcale nie będzie miła, łatwa i przyjemna. Ale głębokie przeżycie tego Wielkiego Tygodnia może naprawdę sprawić, że przestaniemy być „beznadziejnymi włóczęgami”, którzy tylko snują się przez życie, ale staniemy się prawdziwymi „pielgrzymami nadziei”, czyli ludźmi, którzy widzą cel i sens swojego życia.
